داریوش
اخبار و مقالات
بدون تعارف: تنش در لس آنجلس از سیاوش تا امیر قاسمی، ...
اخبار سرگرمی: جنجالهای جدید ابی، داریوش، اندی، گوگوش، ...
گلایه قربانی از آبروریزی تورهای خداحافظی و صدای خراب ...
ماجرای اختلافات شب پره و امیر قاسمی، گوگوش و عبدشاه و ...
چرا داریوش اقبالی هدف موجی از حملات قرار گرفته؟
داریوش اقبالی، زاده ۱۵ بهمن ۱۳۲۹ خورشیدی در ميانه، خواننده، بازیگر و فعال اجتماعی ایرانی است.
داریوش در ۱۵ بهمن سال ۱۳۲۹ خورشیدی در میانه به دنیا آمد. پدرش محمود اقبالی، از ملاکان آذربایجان بود. داریوش دوران کودکی را در میانه، زادگاه پدر و مادرش گذراند. اولین بار در ۹ سالگی در جشنی در مدرسه شهرآرا به روی صحنه رفت. دوران دبیرستان را در دبیرستانهایی همچون دبیرستان فارابی، دبیرستان کرج، دبیرستان رازی دبیرستان سنندج، و دبیرستان آزادگان تهران پارس گذراند و در مراسم هنری به اجرای برنامههای هنری می پرداخت. در ۱۳۴۹ با حسن خیاطباشی آشنا میشود و همین ورود رسمی او به موسیقی حرفهای است. در همین سال او با ترانهٔ به من نگو دوست دارم به شهرت میرسد. لازم به توضیح است که اولین نرانه مستقل او ترانه نبسته پیمان بوده است از علی گزرسز (رها). داریوش در روز ششم شهریور ماه ۱۳۵۳ توسط سازمان امنیت شاهنشاهی دستگیر و مدت ۹ ماه در زندان میماند، در همان روز روزنامه اطلاعات عکسی از او به چاپ میرساند که پلیس مدعی شده بود که او را به جرم مصرف ونگهداری ی مواد مخدر دستگیر کرده است که آن مطلب دروغ محض بود وساواک او را به خاطر اجرای ترانه های سیاسی اش مثل جنگل ، پریا، رهایی و گل گندم به زندان انداخته بود . با سر کار آمدن جمهوری اسلامی، داریوش نیز مانند اکثر خوانندگان پاپ ایرانی آن زمان، از کشور خارج شد و در مهر ماه ۱۳۵۷ (۱۹۷۸) به انگلستان و به شهر برموس نقل مکان کرد و پس از دوسال اقامت در آنجا به دعوت احمد محمودعازم آمریکا شد. داریوش در سالهای اخیر در خارج از ایران فعال بوده و در آمریکا، انگلستان، آلمان، کانادا، و ژاپن کنسرتهایی اجرا کرده است. او که خود مدتها معتاد بود (بنا بر اظهارات خودش)، اعتیاد را ترک کرد و به عنوان فعال ضد اعتیاد نیز فعالیت میکند و از همین رو به همراه جمع دیگری سازمان مرکز بهبودی ایرانیان را تأسیس کرده است و سایت بهبودی و بهبودی چت را تأسیس کرد سپس بعدها با تأسیس بنیاد آینه و عضویت در عفو بین الملل بر فعالیتهای اجتماعی خود افزود.
فعالیتهای سیاسی - اجتماعی
داریوش چه در زمان سلطنت محمدرضا شاه پهلوی و چه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به مخالفت با روش زمامداران حاکم بر ایران پرداخت و به همین دلیل به زندان افتاد. وی در زمان حکومت پهلوی قصد خروج از کشور داشت که با آن موافقت نشد. حمله به وی باعث شد تا برای معالجه به وی اجازه خروج داده شود و بنا بر این در زمان انقلاب وی در ایران نبود. پس از آن نیز وی به کشور بازنگشت. وی در طی سالهای غربت همواره از پناهجویان ایرانی حمایت کرده است و در تظاهراتهای حمایت از این افراد فعال بوده است و نیز با تشکیل بنیادهایی همچون آینه به حمایت از معتادان برخاسته است.
اعتیاد
در دهه پنجاه خورشیدی شخصی با حمله به داریوش بر صورت او اسید پاشید و وی مدتی در بیمارستان بستری شد. برای کاهش درد به وی مرفین داده میشد و تکرار این کار باعث شد تا وی گرفتار اعتیاد به مواد مخدر شود. به گفته خود داریوش تا قبل از این ماجرا آشنایی وی با مواد مخدر اندک بوده است. پس از سالها اعتیاد وی سرانجام تصمیم به ترک میگیرد و به کمک متخصصان موفق میشود اعتیاد را ترک کند. اولین برنامه رسمی داریوش بنام آینه در رادیو AFN (میبدی) بود و در سال ۲۰۰۳ سایت بهبودی را که اولین وب سایت ایرانی برای کمک به معتادان و خانواده ها بود را در سال ۲۰۰۳ راه اندازی کرد و سپس با همکاری دو پزشک بنیادی به نام آینه تأسیس میکند تا به یاری معتادان برود. گفته میشود از زمان تأسیس این بنیاد تاکنون نزدیک به ۴۰ هزار نفر ترک اعتیاد کردهاند. بعد از رادیو وی تصمیم به گسترش کار خود می گیرد و برنامه آینه را در تلویزیون های ۲۴ ساعته ادامه می دهد وی همچنین در همایشها و کنفرانسهای متعدد ترک اعتیاد شرکت کرده است.
فیلم شناسی
- یاران
- فریاد زیر آب
ترانهها
داریوش با سبک صدایی خاص و استفاده از مضامینی همچون آزادی، صلح و عشق طرفداران خاص خود را داشته است و دارد. شعرهای ترانههایش از شاعرانی مانند مولوی، حافظ، احمد شاملو، نادر نادرپور، حسین منزوی و سیمین بهبهانی و ترانهسرایانی همچون اردلان سرفراز، شهیار قنبری و ایرج جنتی عطایی است. وی با آهنگسازان بنامی چون جلیل و فرید زلاند، بابک بیات، اسفندیار منفردزاده، واروژان، حسن شماعی زاده و بابک افشار همکاری داشته است. از جمله ماندگارترین آثار داریوش میتوان به ترانههای "یاور همیشه مومن " و"دل من دیگه خطا نکن "و"سال ۲۰۰۰"ودستهای تو و چشم من و دوباره میسازمت وطن و "بچه ها" و "خونه" اشاره کرد. کارهای داریوش شامل بیش از ۲۰۰ ترانه در ۲۵ آلبوم است. وی چند سالی است که از جامعه هنری در لوسآنجلس فاصله گرفته است و آثار خود را تنها از طریق شرکت پخش ترانه شخصی خود و نیز اینترنت منتشر میکند.
Dariush Eghbali (born February 4, 1951 in Mianeh, East Azarbaijan, Iran) better known by the name Dariush is a famous Iranian singer, actor and humanitarian. His talent was first recognized at an early age of nine, when he appeared on stage at his school. Hassan khayatbashi introduced him to the public at the age of twenty through Iranian television. He immediately became popular with his legendary song “Do not tell me you love me” his contemporary and unique style opened a new era in the Iranian music. His body of work consists of over 200 songs in 25 albums. With remarkable sensitivity and undeniable logic, he has created an astonishing repertoire and a glorious body of work. He has the ability to interpret all forms of music with consummate ease. He has dazzled audiences with great virtuosity with his bright and effervescent performances. He has had sold out performances in concert hall around the world notably: Wembley (London), Carnegie Hall (New York,) Kennedy center (Washington DC,) Koncertoes (Stockholm), Greek theater (Los Angeles), Universal Amphitheater (Los Angeles), and Palais de Congres (Paris).
Filmography
Dariush has performed in the Iranian Cinema in two films:
- Yârân (Friends)
- Fâryâd Zire Âb (Scream Under water).
