پی یر امیدیار
اخبار و مقالات
پی یر امیدیار (مؤسس و مدیر شرکت eBay) در سال ۱۹۶۷ از پدر و مادری ایرانی در پاریس متولد شد. زمانیکه پدرش کار خود را در مرکز پزشکی جانز هاپکینز شروع کرد، پی یر به همراه خانواده اش به ایالت مریلند امریکا مهاجرت نمود. او در طی دوران دبیرستان شیفته کامپیوتر شد و اولین برنامه کامپیوترى خود را در سن ۱۴ سالگى براى کتابخانه مدرسه اى که در آن مشغول تحصیل بود نوشت. وی در سال ۱۹۸۸ (۱۳۶۱ شمسی) از دانشگاه تافت در رشته کامپیوتر فارغ التحصیل و در شرکت کلاریس، که از زیرمجموعه های شرکت اپل بود، به کار نرم افزار نویسی برای سیستم مک اینتاش مشغول شد. پی یر در سال ۱۹۹۱ (۱۳۷۰ شمسی) با سه نفر از دوستان خود شرکت Ink Development را پایه گذاری کرد که زمینه فعالیت یکی از بخشهای آن خرید و فروش اینترنتی بود و بعدها شرکت مزکور به eShop Inc تغییر نام یافت. پی یر تا پایان سال ۱۹۹۴ بعنوان مهندس نرم افزار در آنجا مشغول به کار بود. eShop در سال ۱۹۹۶ توسط شرکت مایکروسافت خریدارى شد و پس از آن امیدیار به شرکت جنرال مجیک که از زیرمجموعه های شرکت اپل بود، پیوست.
زمانیکه پی یر در سن فرانسیسکو مشغول کار و زندگی بود، با یک دانشجوی رشته بیولوژی به نام پاملا وسلی (Pamela Wesley) آشنا شد و ازدواج کرد. داستان معروفی درباره هسته اولیه شکل گیری شرکت eBay وجود دارد که بر طبق آن پی یر ابتدا یک سیستم حراج اینترنتی طراحی کرد تا همسرش بتواند نوعی قالب تهیه شکلات بنام Pez را خریداری کند، اما وی در مصاحبه اش با آکادمی موفقیتهای کلان، ضمن خنده این داستان را ساخته و پرداخته رسانه ها دانست. امیدیار مدتها درگیر طراحی و راه اندازی سیستم حراج ایتنرنتی بوده است. او ابتدا یک نمونه ساده از طرح خود را روی صفحه شخصی اش در اینترنت قرار داد و سپس در سال ۱۹۹۵ (۱۳۷۴ شمسی) سرویس آنلاین حراج به نام "شبکه حراج" را که در آن زمان تنها مالک آن بود راه اندازی نمود. اولین کالایی که در این سیستم مبادله شد، نه یک قالب تهیه Pez، بلکه یک دستگاه سوراخ كن لیزرى بود که ایراد فنى هم داشت. این دستگاه به قیمت ۱۴ دلار بفروش رفت. پی یر از اینکه شخصی حاضر به خرید یک کالای خراب بود شگفت زده شده بود، اما خریدار عنوان کرد که آگاهانه مشغول خرید و جمع آوری نشانگرهای لیزری خراب است! به این ترتیب اولین كالا در این سایت حراج شد و رسما" سایت مذكور آغاز به كار كرد. همچنان که به تنوع کالاهای مبادله شده از طریق این سیستم اضافه شد، کسب و کار پی یر جهشی صعودی گرفت. این سایت تا مدتى با همان نام شبکه حراج (Auction Web) فعالیت میكرد اما در سال ۱۹۹۷ به ایبی (eBay) تغییر نام پیدا کرد و پی یر تبلیغات گسترده ایی برای آن انجام داد. ایده تشكیل این سایت به گفته خود امیدیار خیلى ساده و البته ایدهآلیستى بود: «از طریق اینترنت میتوان بازارى كامل و جامع ایجاد كرد كه در آن وضعیت عرضه و تقاضا براى همگان شفاف و روشن باشد».
در ابتدا خدمات این سایت رایگان بود، اما پس از مدتی برای پوشش هزینههای تأمین خدمات اینترنتی شروع به دریافت وجه کرد. به تدریج تعداد کاربران این سایت زیاد شدند و معاملات بسیارى از طریق آن صورت گرفت. انواع کالاهای قابل خرید و فروش اعم از لوازم خانگی، اثاثیه، وسایل الکترونیکی، خودرو و سایر اقلام در این سیستم مورد معامله قرار گرفت. در سال ۱۹۹۶ امکان خرید و فروش بلیط هواپیما نیز فراهم گردید. امیدیار برای شرکت افراد در حراج مبلغ بسیار کمی بین ۲۵ سنت تا ۲ دلار دریافت میکرد و همچنین درصدی از هر معامله به او میرسید. به این شکل eBay تعامل فروشندگان و خریداران را بسیار سادهتر کرد. با افزایش کاربران سایت، امکان نوشتن فیدبک (بازخورد) برای خریداران و فروشندگان فراهم گردید تا هر یک از طرفین بتوانند طرف مقابل را بر اساس صداقت و اطمینان رتبه بندی کنند. امیدیار پس از ۹ ماه از شروع کار eBay شغل خود را در شرکت جنرال مجیک رها کرد تا به شکل تمام وقت روی eBay کار کند. در اولین ماه سال ۱۹۹۷، دو میلیون حراج انجام شد و در اواسط همان سال روزانه ۸۰۰,۰۰۰ حراج بصورت میانگین به انجام رسید. در سال ۱۹۹۸ تعداد پرسنل شرکت حدود ۳۰ نفر، تعداد کاربران سایت حدود نیم میلیون نفر و درآمد سالانه شرکت برابر ۴۷ میلیون دلار بود. در آن موقع تصمیم بر آن شد که سهام eBay در بورس فروخته شود و در روز اول عرضه سهام در بازار، قیمت سهام یکباره سه برابر شد و بدین ترتیب پی یر یک شبه میلیاردر شد.
از نکات جالب توجه کار امیدیار، توجه ویژه به رضایت مشتریان eBay است. طی یک مورد ایراد فنی که در سال ۱۹۹۹ باعث ایجاد یک وقفه ۲۲ ساعته در عملکرد وبسایت شد، ضمن تلاش برای رفع مشکل با ده هزار نفر از مشتریان پرکار eBay تماس تلفنی گرفته شد تا ضمن معذرت خواهی، به آنان اطمینان داده شود که چنین موردی هرگز در آینده پیش نخواهد آمد.
در سال ۲۰۱۰ مجموعه eBay تعداد ۱۷۷۰۰ کارمند داشت و موفق با کسب بیش از ۹ میلیارد دلار درآمد شد. در اواخر سال ۲۰۰۵ پی یر و پاملا امیدیار، ۱۰۰ میلیون دلار به صندوق سرمایه گذاریهای خرد دانشگاه تافت هدیه کردند. در آن زمان این بزرگترین کمکی بود که از سوی یک خانواده به دانشگاه تافت اختصاص می یافت. این صندوق که زیر نظر هیأت امنای دانشگاه تافت اداره می شود، هدفش حمایت از فعالیتهای خلاقانه در سطح بین المللی است که به خروج کشورهای فقیر و در حال توسعه از وضیعت فقر کمک می کند. پی یر امیدیار در حال حاضر عضو هیئت امنای مؤسسات مختلفی چون دانشگاه تافت، مؤسسه سانتافه و بنیاد امیدیار می باشد. در سال ۲۰۱۱ دانشگاه تافت دکترای افتخاری خدمات عمومی را به وی اعطا نمود. بنابر اطلاعت موسسه فوربس، پی یر امیدیار در ماه مارس ۲۰۱۱، یکصد و چهل و پنجمین فرد ثروتمند جهان است.
Pierre Omidyar was born in 1967 in Paris, France to parents from Iran. He moved to Maryland with his family when his physician father began his residency at Johns Hopkins University Medical Center. Pierre became fascinated with computers while still in high school and graduated from Tufts University in 1988 with a degree in Computer Science. After graduation he worked for Claris, a subsidiary of Apple Computer, developing software for the Macintosh. In 1991, he co-founded Ink Development Corp. with three friends. The company included an Internet shopping segment and was later renamed eShop Inc. Omidyar worked as a software engineer for eShop until the end of 1994, when he became a developer services engineer for General Magic, a mobile communication platform company. In 1996, eShop was sold to Microsoft, but Omidyar remained fascinated by the technical challenges of online commerce.
While living and working in the San Francisco Bay Area, he met and married Pamela Wesley, a graduate student in biology. In a much repeated story, Omidyar originally created an online auction site to help his wife trade and collect Pez candy dispensers, but in his interview with the Academy of Achievement, Omidyar derides the story as "media-enhanced." In fact, Omidyar was already intrigued by the technical problem of establishing an online venue for direct person-to-person auction of collectible items. He created a simple prototype on his personal web page, and launched an online service called Auction Web as a sole proprietorship on Labor Day weekend in 1995. The first item sold on the site was not a Pez dispenser, but a broken laser pointer. Omidyar was astonished that anyone would pay for the device in its broken state, but the buyer assured him he was deliberately collecting broken laser pointers. The business exploded as correspondents began to register trade goods of an unimaginable variety.
Omidyar incorporated the enterprise; the small fee he collected on each sale financed the expansion of the site. The revenue soon outstripped his salary at General Magic, and Omidyar decided to dedicate his full attention to his new enterprise. Business expanded through word of mouth, and Auction Web added a Feedback Forum, allowing buyers and sellers to rate each other for honesty and reliability. From collectibles, the site quickly expanded into a vast range of saleable items, including furniture, electronics, home appliances, cars and other vehicles. In 1996, Omidyar signed a licensing deal to offer airline tickets online. In 1996, Auction Web hosted 250,000 auctions. In the first month of 1997, it hosted 2 million. By the middle of that year, eBay was hosting nearly 800,000 auctions a day.
Pierre Omidyar changed the company's name to eBay in 1997 and began to advertise the service aggressively. He has served as Chairman of the Board since its incorporation. In 1998, eBay had barely 30 employees, half a million users and U.S. revenues of $47 million. By the time eBay went public that fall, the site had more than a million registered users. The share price nearly tripled on the first day of trading and Omidyar's holdings made him a billionaire overnight. The rapid expansion of eBay's traffic did not come without growing pains. In 1999 the company suffered a number of service interruptions, one lasting 22 hours, but Omidyar moved quickly to regain the confidence of the site's customer base. The company made 10,000 phone calls to the site's top users to apologize for the interruption and assure them that everything possible would be done to keep the site up and running in the future.
Pierre Omidyar serves on the Board of Trustees of Tufts University, The Santa Fe Institute and The Omidyar Foundation. In November 2005, Pierre and Pamela Omidyar announced their gift of $100 million to endow the Omidyar-Tufts Microfinance Fund. At the time, it was the largest gift in the history of Tufts University, as well as the largest private allocation of capital to microfinance by any individual or family. The fund, administered by the Board of Trustees of Tufts University, invests in international microfinance initiatives designed to empower people in developing countries to lift themselves out of poverty. According to Forbes, as of March 2011, Pierre Omidyar is the 145th richest person in the world. In 2011, Pierre Omidyar Received honorary degree in Doctor of Public Service from Tufts university.